در واقع بسیاری از افراد به‌دلیل گریزان بودن از مراجعه به مطب پزشکان به‌دلیل بالا بودن نرخ ویزیت و برخی به دلیل ترس از انجام آزمایش‌های توصیه شده توسط پزشک متخصص و واهمه از احتمال عمل جراحی، خود نسخه بیماری خویش را می‌پیچند یا در بهترین حالت توصیه سایر دوستان و اقوام خویش را برای مداوای شخصی برمی‌گزینند و بی‌توجه به عوارض اینگونه تصمیمات، سرخود به مداوای دارویی یا گیاهی بدون مشورت با پزشک روی می‌آورند یا حتی بعضا دیده شده که نسبت به بیماری خود بی‌اعتنا می‌شوند و قید معالجه را نیز می‌زنند.
خود درمانی بدون توصیه پزشک می‌تواند بسیار خطرآفرین و مرگ آور باشد. هیچ فردی نمی‌تواند پزشک خود باشد زیرا بیماری در وهله اول باید توسط پزشک حاذق تشخیص داده شود و سپس راه‌های درمان نیز توسط خود آن پزشک تعیین و به فرد بیمار اعلام شود.
بیماری‌ها انواع مختلف دارند و درجه‌بندی‌های مختلف و ممکن است کسانی به سادگی از کنار یک سرماخوردگی بگذرند اما نمی‌توان بیماری‌های حادگوارشی، عروقی و قلبی را نادیده انگاشت و به تجویز سرخود جهت درمان آنها پرداخت زیرا فیزیک افراد با هم فرق می‌کند و تحمل بدن هر فرد در برابر قرص‌ها متفاوت است. همه افراد نمی‌توانند هنگام بروز بیماری‌های مزمن از قرص‌های یکسان استفاده کنند.
بیماری‌ها نیز متفاوت هستند و نمی‌توان فرض را براین استوار کرد که هرنوع بیماری قلبی یک راه علاج دارد زیرا همان‌گونه که قلب اجزای مختلفی دارد، بیماری مرتبط با این اجزا نیز متفاوت است و از یک جنس نیست.
اما پزشکان به‌دلیل آنکه از دلایل بروز بیماری‌ها آگاهی دارند و قادر هستند انواع بیماری‌ها در حیطه تخصصی‌شان را تشخیص دهند، می‌توانند با کمترین میزان خطای ممکن به درمان افراد بیمار بپردازند. علاوه براین پزشکان از عوارض داروهای مختلف با خبر هستند و می‌توانند داروها را مطابق با نوع بیماری و قدرت تحمل بدن افراد تجویز کنند.
نتیجه آنکه تجویز خودسرانه و بدون پشتوانه علمی و پزشکی نه تنها در درمان بیماری مؤثر نخواهد بود که می‌تواند خطرناک و در بسیاری از موارد که در ارتباط با بیماری‌های حاد و مزمن است منجر به مرگ شود. از همین رو همواره محققان و کارشناسان افراد را از مصرف قرص‌ها به‌طور سرخود و درمان بیماری‌ها بدون مراجعه به پزشک اکیدا پرهیز داده‌اند.
